Verslag door Peter Vermeylen (onder de routes)
Diversiteit alom
Negen dagen lang trokken we met een bont gezelschap door Zuid- en Oost-België, met hier en daar een uitstapje naar Nederland en Duitsland. De groep was een mix van leeftijden en fietservaringen, en dat zag je ook aan het materiaal: van eenvoudige stadsfietsen tot state-of-the-art vakantiefietsen, alles was vertegenwoordigd. Ongeveer de helft van de groep reed op een e-bike, maar de tochtleider zorgde ervoor dat het tempo voor de klassieke fietsers haalbaar bleef.
We fietsten vooral over autoluwe wegen, maar een mooi stuk off-road lieten we niet links liggen. Zo trotseerden we het Meerdaalwoud, waar kort na ons zelfs de profs van het WK Gravel zouden passeren. Onderweg pikten we heel wat mooie plekjes mee: de abdijen van Averbode en Val-Dieu, het middelpunt van België in Nil-Saint-Vincent, de indrukwekkende Montagne de Bueren in Hoei (374 treden, maar gelukkig niet per fiets!) en het schilderachtige waterkasteel van Schoonbeek. De abdijen van Chimay en Maredsous lieten we wegens slecht weer helaas links liggen. De Muur van Hoei beklimmen? Tja, daar hadden we ofwel te weinig tijd voor, of gewoon te weinig animo…
Groepsgevoel
De sfeer in de groep zat meteen goed. Nieuwe vakantiefietsers werden moeiteloos opgenomen in het peloton. In Anseremme werd ons groepsgevoel stevig getest toen we een tijdelijke brug moesten oversteken die eigenlijk niet geschikt was voor bepakte vakantiefietsen. Maar de groep slaagde met glans, en iedereen kwam veilig aan de overkant. Ook op de laatste dag werd onze flexibiliteit op de proef gesteld: het fiets- en voetveer in Eijsden-Margaten was buiten werking, waardoor we via de brug van Lixhe en de haven een omweg van 8 km moesten maken. Ach, wat is een fietsvakantie zonder een beetje extra avontuur?
Technische problemen bleven gelukkig beperkt. Een lekke state-of-the-art-achterband en een beschadigd crankstel werden vakkundig verholpen, met dank aan onze technische helden.
Regen en zonneschijn
En dan het weer: over het algemeen prima, op één echte regendag na. De tochtleider paste de route die dag wat aan, en we schuilden met een warme lunch in het Grand Café van Chimay. De andere dagen haalden we onze lunch bij een bakker of supermarkt en zochten we idyllische plekjes op om te picknicken.
Voor sommigen was een kopje thee bij de lunch een absolute must. Een vergeten thermos? Ramp! Gelukkig leerden we dat Action prima exemplaren verkoopt voor een zacht prijsje.
Eten en drinken
Overnachten deden we meestal in jeugdherbergen, waar we ook het avondmaal nuttigden. In Vierves-sur-Viroin sliepen we in een gîte van de gemeente. Het eten was overal prima, maar de jeugdherberg van Namen spande de kroon, mede dankzij een supervriendelijke Vlaamse dame die à la minute voor het gewenste eitje met spek zorgde.
Uiteraard kon, onder het motto “steun de lokale economie” een degustatie van de lokale streekbieren niet ontbreken. En alsof dat nog niet genoeg was, bleek dat we ook muzikaal talent in de groep hadden!
Kortom: negen dagen gevuld met prachtige tochten, boeiende gesprekken, nieuwe vriendschappen en momenten om nooit meer te vergeten. Wat een trip!
Goesting in meer tochtverslagen?